Educatie

Er zijn twee soorten kanker bij IBD:
- Kankers die rechtstreeks verband houden met IBD, zoals darmkanker, kanker van de dunne darm of galwegkanker in geval van primaire scleroserende cholangitis.
- Behandelingsgerelateerde kankers zoals lymfoom (kanker van de witte bloedcellen) of huidkanker.

IBD-patiënten lopen een verhoogd risico op het ontwikkelen van ernstige infecties. Sommige infecties kunnen worden voorkomen met eenvoudige preventieve maatregelen zoals vaccinatie. Daarom zijn er specifieke aanbevelingen voor vaccinatie.
Uw gastro-enteroloog zal u verschillende vaccinaties voorstellen die idealiter moeten worden uitgevoerd voordat u met een immunomodulerende of biologische behandeling begint.

De symptomen van inflammatoire darmziekten variëren naar gelang de plaats en de verschijningsvorm van de ziekte, de aanwezigheid van complicaties en de leeftijd van de patiënt. Bij kinderen is groeiachterstand een frequent symptoom. Noteer overigens dat tot 50% van de patiënten met IBD ook symptomen ontwikkelen buiten de darm. Hiervan zijn de meest voorkomende: gewrichtsontstekingen, huidletsels, oogontstekingen en lever- en galwegaandoeningen.

Inflammatoire darmziekten zijn chronische ontstekingsziekten van de darm waarbinnen de ziekte van Crohn en colitis ulcerosa de belangrijkste zijn. Ze zijn bekend onder de Engelse afkorting IBD (Inflammatory Bowel Disease).

Rokers hebben ongeveer vier maal meer risico om de ziekte van Crohn te ontwikkelen dan niet-rokers. Dat risico neemt langzaam af na een rookstop. In vergelijking met niet-rokende Crohnpatiënten lopen rokende lotgenoten 50 procent meer risico op opstoten van hun ziekte. Ze hebben bovendien een lagere levenskwaliteit, brengen meer tijd in het ziekenhuis door, moeten vaker onder het mes en hebben nadien meer risico op een terugval. De ziekte verloopt bij rokers over het algemeen ook agressiever, met meer behoefte aan corticoïden, immunosuppressiva en biologische medicatie, zoals anti-TNF. Bovendien lijken deze medicijnen minder effectief te zijn bij rokers.

Inflammatoire darmziekten zijn chronische ontstekingsziekten van de darm waarbinnen de ziekte van Crohn en colitis ulcerosa de belangrijkste zijn. Ze zijn bekend onder de Engelse afkorting IBD (Inflammatory Bowel Disease).

De ziekte van Crohn is een progressieve ziekte waarbij de ontsteking over verloop van tijd aanleiding geeft tot beschadiging en verlittekening van de darm hetgeen leidt tot complicaties. De meest voorkomende complicaties zijn het ontstaan van vernauwingen (stenose, stricturen), onnatuurlijke verbindingen tussen de darm, de huid of andere organen (fistels), ettercollecties (abcessen) of darmkanker.

Inflammatoire darmziekten (Inflammatory Bowel Disease of IBD) zijn chronische ontstekingsaandoeningen in het spijsverteringsstelsel, waarbij periodes van opstoten en periodes van remissie (tijdelijke vermindering of verdwijning van de ziekteverschijnselen) kunnen afwisselen. Het zijn chronische aandoeningen waarbij vooral het maagdarmkanaal betrokken is, hoewel extra-intestinale manifestaties (het optreden van de ziekte buiten het maagdarmkanaal) bij tot 50% van de patiënten kunnen voorkomen. De twee meest voorkomende inflammatoire darmziekten zijn de ziekte van Crohn (CD) en colitis ulcerosa (CU). Beide aandoeningen hebben heel wat overeenkomsten maar ook belangrijke verschillen. In 5-15% van de gevallen is het niet mogelijk om het onderscheid tussen beide te maken. We spreken dan van IBD-unclassified (IBD- U).

De ziekte van Crohn en colitis ulcerosa (Inflammatory Bowel Diseases) komen vaak voor op jonge leeftijd. Zwangerschap en seksualiteit zijn dan ook belangrijke onderwerpen binnen deze patiëntenpopulatie.

Bij chronische darmziekten is de diagnose en de opvolging gebaseerd op drie types onderzoek: labotesten, endoscopische onderzoeken en radiologische onderzoeken.

Extra-intestinale manifestaties (EIMs) zijn ontstekingsverschijnselen die zich buiten de darm kunnen manifesteren zoals onder andere ter hoogte van de gewrichten, ogen, huid en lever. Tot 25% van de extra-intestinale manifestaties worden vóór de diagnose van IBD gediagnosticeerd.

Ondanks verbetering in de medicamenteuze behandeling en het uitgebreide gebruik van geavanceerde therapie zal ongeveer 10% van patiënten met colitis ulcerosa ooit geconfronteerd worden met een heelkundige ingreep. Nog steeds blijft therapieresistentie (aanhoudende ziekteactiviteit ondanks het gebruik van een adequate medicamenteuze behandeling) de belangrijkste (bij ongeveer 80% van de patiënten) indicatie voor heelkunde.